Journal of Kermanshah University of Medical Sciences
Volume:7 Issue: 1, 2003

روغن یکی از اصلی ترین مواد غذایی انسان است که کیفیت آن عمدتا به نوع اسیدهای چرب موجود در آن بستگی دارد. اسیدهای چرب مختلف اثرات متفاوتی بر سلامت مصرف کنندگان دارند. ارتباط مثبت بین مصرف اسیدهای چرب اشباع و ترانس با بیماری های عروق کرونر(CAD) مکررا گزارش شده است، و مصرف زیاد آن ها تاثیرات مضر شناخته شده ای بر لیپوپروتئین های خون دارد، اما مصرف اسیدهای چرب غیراشباع با چند باند دوگانه (PUFA) از خانواده امگا3 و نیز اسیدهای چرب غیر اشباع با یک باند دوگانه(MUFA) باعث کاهش احتمال CAD می شود. از آنجا که اطلاعات روز افزون بیانگر این مطلب است که تاثیر نوع چربی مصرف شده در CAD بیشتر از مقدار مصرف چربی است، و به ویژه با توجه به مطالعاتی که نشان میدهد اثرات سوء اسیدهای چرب ترانس بیش از چربی های اشباع بوده و فقط به بیماری های قلبی عروقی محدود نمی شود. این مطالعه با هدف ارزیابی الگوی اسیدهای چرب روغن های هیدروژنه موجود در بازارایران در زمستان 81 با تاکید بر تعیین مقدار چربی های ترانس موجود در آن ها طراحی شد.
نمونه های مختلف روغن هیدروژنه شامل 15 نمونه از بازار جمع آوری شد. پس از استخراج چربی تام و مشتق سازی به وسیله 2- نیتروفنیل هیدرازید آنالیز اسیدهای چرب توسط روش HPLC انجام گرفت. نتایج این تحقیق نشان می دهد تمام نمونه ها حاوی مقدار زیادی اسیدهای چرب ترانس هستند مجموع اسیدهای چرب اشباع و ترانس در روغن های جامد 1/59% می باشد واین میانگین در برخی نمونه ها بیش از 70% است. بحث: این مطالعه نشان می دهد که در روغن های جامد موجود در بازار ایران مقادیر قابل توجهی اسیدهای چرب بالابرنده کلسترول وجوددارد. با توجه به این که اصلاح وضعیت روغن و کاهش اسیدهای چرب اشباع و ترانس وتغییر الگوی مصرف از طریق برنامه ریزی دقیق و دادن آموزش کافی به مصرف کنندگان کاملا“امکان پذیراست، انجام این اصلاحات قویا توصیه می شود، و قطعا نقش عمده ای در اصلاح الگوی لیپوپروتین ها و کاهش CAD خواهدداشت.

بروسلوز از مهم ترین بیماری های عفونی مشترک بین انسان و دام است که براثر آلودگی با باکتری های جنس بروسلا به وجود می آید. لیپوپلی ساکاریدها، پروتئین های غشای خارجی و چندین نوع پروتئین ریبوزومی و سیتوزولی به عنوان اجزای ایمونوژنیک مهم در بروسلا مطرح شده اند. این مطالعه با هدف شناسایی ایمونوژن های بروسلا آبورتوس و مقایسه این ایمونوژن ها در سه گونه انسان، بز و خرگوش انجام گرفت.
سویه S19 بروسلا آبورتوس از انستیتو پاستور ایران تهیه و در آنجا کشت انبوه داده شد و به صورت کشته شده به این مرکز منتقل گردید. پروتئین های پیکره باکتری با کمک لیزوزیم، اوره و CHAPS استخراج و به روش الکتروفورز دوبعدی تفکیک گردید. بعد از الکتروفورز دوبعدی، پروتئین ها به غشای نیتروسلولز منتقل و واکنش آن ها به روش ایمونوبلاتینگ در مقابل نمونه های سرم انسانی، بزی و خرگوشی بررسی گردید.
نتایج الکتروفورز دوبعدی نشان داد که پروتئین های این سویه عمدتا pI اسیدی دارند و در دامنه وزنی100-10 کیلودالتون قرار دارند. فراوان ترین پروتئین پیکره این سویه یک گروه 6-5 پروتئینی با وزن 34 -32 کیلو دالتون و7/5-5/4 pI بودکه در خرگوش و بز ایمونوژن بودند، ولی در سرم انسان واکنشی درمقابل آن ها دیده نشد. در مقابل در سرم انسان بیمار علیه یک مجموعه 5-4 پروتئینی با وزن 44 کیلو دالتون و pI معادل 5/5 –5/4 و چندین پروتئین کم وزن آنتی بادی وجود داشت. به علاوه واکنش سرم انسان، بز و خرگوش با تعدادی از آنتی ژن های پیکره بروسلا مشابه بود.
بحث: اگرچه LPS در هر سه گونه انسان، بز و خرگوش یک ایمونوژن قوی محسوب می شود، این آنتی ژن، ظاهرا نامزد مناسبی برای تشخیص نیست. در مقابل، یک گروه پروتئینی34-32 کیلو دالتونی با 7/5-5/4 pI و دو پروتئین 20-18 کیلو دالتونی با 7- 6 pI می توانند به عنوان نامزد پروتئینی در تشخیص بیماری در بز و حتی سایر گونه های دامی از جمله گاو مدنظر قرار گیرند. در مقابل، در انسان گروه پروتئینی موقعیت وزنی 45 کیلودالتون با 5/5 –5/4pI و چند پروتئین با اوزان کمتر از 20 کیلو دالتون می توانند به عنوان نامزد آنتی ژنی در تشخیص دقیق تر، سنجش کلاس های آنتی بادی(IgG وIgM) وحتی تمایز بروسلوز فعال از غیر فعال مطرح باشند.

عفونت ادراری به عنوان یکی از شایع ترین و مهم ترین بیماری های حاد کودکان و شیرخواران شناخته می شود. به منظور شناخت زمینه های عفونت ادراری و نیز شناخت بیمارانی که درمعرض خطر بیشتری برای ایجاد عوارض قرار دارند، انجام بررسی های پرتونگاری الزامی است، اما توافق عمومی درمورد چگونگی انجام این پرتونگاری ها وجودندارد. این مطالعه به منظور بررسی فراوانی VUR در دو رده سنی بالاتر از 5 سال و پایین تر از 5 سال که با اولین عفونت ادراری مراجعه نموده و سونوگرافی طبیعی داشته اند، انجام شده است. دراین مطالعه توصیفی مقطعی که طی مدت 30 ماه روی 320 کودک بستری شده به علت عفونت ادراری دربخش نفرولوژی اطفال بیمارستان رازی کرمانشاه انجام شد. 104 بیمار که دارای شاخص های ورود به مطالعه بودند، به دو گروه بالاتر از 5 سال و پایین تراز 5 سال تقسیم شدند و فراوانی VUR دردوگروه سنی با آزمون آماری دقیق فیشر و کای دو مورد مقایسه قرار گرفت. از 104 بیمار مورد بررسی 21 بیمار (2/21%) درگروه سنی بالاتر از 5 سال و 83 بیمار (8/79%) درگروه سنی پایین تر از 5 سال قرار گرفتند. درگروه سنی بالاتراز 5 سال، 4 مورد (19%) VUR و درگروه پایین تر از 5 سال، 18 مورد (7/21%) VUR تشخیص داده شد. فراوانی VUR دردو گروه سنی، اختلاف معناداری را نشان نداد.
بحث: با توجه به عدم تفاوت درفراوانی VUR دردو گروه سنی فوق، به نظر می رسد درمورد حذف VCUG از مطالعات تصویر برداری گروه سنی بالاتراز 5 سال که با اولین عفونت ادراری مراجعه نموده اند و سونوگرافی طبیعی دارند، باید تامل بیشتری نمود.

رادیکال های آزاد به خصوص گونه های اکسیژن فعال با ایجاد خسارت به بیومولکول هایی همچون DNA، پروتئین ها، آنزیم ها و یا لیپیدهای غشایی می توانند اختلالاتی را ایجاد کنند. پراکسیداسیون لیپیدها در ذره LDL و دیواره سلول های کبدی در تشکیل آترواسکلروز و بیماری کبدی و همچنین قندی شدن غیرآنزیمی پروتئین ها در کمپلکس شدن دیابت نقش دارند. عدم تعادل سیستم آنتی اکسیدانی و اکسیدانی می تواند باعث بروز اثرات مخرب رادیکال های آزاد در طولانی مدت گردد.در این مطالعه اثرات آنتی اکسیدانی بعضی از چاشنی های معروف از جمله انیسون و دارچین بر اختلالات ذکرشده بررسی گردید.
ابتدا عصاره گیاهان متحت بررسی تهیه و شناسایی گشت. هپاتوسیت های موش در مجاورت ترشیوبوتیل هیدروپرکساید 5/1 میلی مولار قرار گرفت و میزان مالون دی آلدئید در حضور و غیاب عصاره گیاهی و میزان آنزیم آلانین آمینو ترانسفراز آزاد شده نیز ناشی از پراکسیداسیون اندازه گیری گردید. تغییرات گیلکوزیلاسیون هموگلوبین و اکسیداسیون LDL نیز در حضور و غیاب عصاره ها بررسی گشت. مقادیر به دست آمده با آزمون t بررسی شد.05/0P< معنادار تلقی شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که دارچین میزان مالون دی آلدئید تولید شده را در دوز μg/ml 5/2 به میزان 19/10 درصد، تولید GOT طی پراکسیداسیون لیپیدی را 21/66 درصد و گیلکوزیلاسیون هموگلوبین را در غلظت μg/ml 25/0 به میزان 27/16 درصد مهار می کند. اثر دارچین در کلیه آزمایش ها به صورت وابسته به دوز است. بررسی اثر آنتی اکسیدانی بر LDL نشان داده که دارچین در غلظت بالا بهترین اثر آنتی اکسیدانی را بر اکسیداسیون LDL نسبت به انیسون دارد. انیسون در غلظت μg/ml 5/2 تولید مالون دی آلدئیدرا 34/0 درصد، GOT را 97/21 درصد و میزان گلیکوزیلاسیون هموگلوبین را 11/10 درصد افزایش می دهد.
بحث: این مطالعه نشان داد که دارچین در غلظت های به کار برده شده تاثیرات مهاری به هر سه سیستم اکسیدانی مؤثر در بیماری های ذکرشده می باشد و احتمالا می تواند جهت مهار و پیشگیری یا کمپلکس شدن بیماری آترواسکلروز، دیابت و آسیب های کبدی مورداستفاده قرارگیرد. انیسون درغلظت های به کار برده شده تاثیرات چندانی بر سیستم های یادشده نداشت.

با توجه به میزان بروز بالای آتلکتازی بعد از اعمال جراحی قلب باز و تاثیرات پیشنهاد شده PEEP در جلوگیری از این عوارض در اعمال جراحی عمومی و در حین عمل جراحی قلب ضروری به نظر می رسد که تاثیرات PEEP بعد از اعمال جراحی قلب باز مورد بررسی قرار گیرد.
این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی انجام گرفت. حجم نهایی نمونه بعد از انجام یک مطالعه مقدماتی 60 نفر تخمین زده شد. نمونه گیری به روش در دسترس انجام گردید و نمونه ها به طور تصادفی در دو گروه مورد و شاهد (هر گروه 30 نفر) قرار گرفتند. درگروه مورد بعد از عمل جراحی در صورت داشتن معیارهای شرکت در پژوهش 10- 5 سانتی متر آب PEEP استفاده شد و گروه شاهد روش درمانی معمول را که فاقد این مداخله بودند، دریافت داشتند. برای تشخیص نهایی، از آتلکتازی رادیوگرافی قفسه سینه، شمارش گلبول های سفید، درجه حرارت، فشار اکسیژن و دی اکسیدکربن شریانی و درصد اشباع اکسیژن استفاده شد. برای بررسی های آماری از آزمون های کای دو و t زوج استفاده شد.
یافته های پژوهش حاکی از آن بود که دو گروه از نظر متغیرهای کمی سن، مدت زمان ترک سیگار، زمان کلمپ آئورت، زمان بای پس قلبی- ریوی، مدت زمان بیهوشی، کسر تخلیه ای قبل از عمل و مدت زمان انتوباسیون و متغیرهای کیفی جنس و سابقه مصرف سیگار با هم تفاوت آماری معنا داری نداشتند. میزان بروز آتلکتازی در گروه مورد 8 نفر (7/26%) و در گروه شاهد 17 نفر (7/56%) بود که از لحاظ آماری این تفاوت معنا دار بود (02/0 P<). میانگین فشار اکسیژن و دی اکسیدکربن شریانی گروه مورد در روزهای اول و دوم نیز از گروه شاهد بیشتر بود که این تفاوت از لحاظ آماری معنا دار بود (05/0P <). این روند در مورد شمارش گلبول های سفید و کلیشه رادیوگرافی قفسه سینه نیز صدق می کرد، ولی در مورد درجه حرارت و درصد اشباع اکسیژن تفاوت آماری معنا داری مشاهده نگردید.
بحث: این مطالعه نشان داد که استفاده از PEEP بعد از عمل جراحی پیوند عروق کرونر در زمان اقامت بیمار در ICU می تواند باعث کاهش میزان بروز آتلکتازی بعد از عمل شود؛ بنابراین پیشنهاد می گردد که از این روش در بخش مراقبت های ویژه برای کاهش میزان بروز آتلکتازی استفاده شود.

هپاتیت B یکی از معضلات بهداشتی کشور ما محسوب می شود و کارکنان بهداشتی – درمانی به علت وفور این بیماری در کرمانشاه بیشتر در معرض آلودگی با ویروس هپاتیت B قرار دارند. هرچند معمولا در 90درصد از افرادی که واکسینه شده اند، پاسخ ایمنی مشاهده می شود، ولی میزان متغیر این پاسخ در نقاط مختلف کشور ایجاب کردکه به منظور ارزیابی میزان تاثیر واکسن در کرمانشاه این مطالعه در سال 1381 طراحی و اجرا گردد.
این مطالعه توصیفی- مقطعی، روی تعداد 138 نفر از افرادی که قبلا علیه هپاتیت B نوع Heberbiovac HB واکسینه شده بودند و سابقه عفونت قبلی در آن ها با منفی شدن تست HBc رد شده بود، انجام گرفت. نمونه هابه روش طبقه ای و متناسب با تعداد کارکنان 10 مرکز آموزشی درمانی کرمانشاه انتخاب شده و تحت آزمایش HBS-Ab به روش ELISA قرار گرفتند. نتایج به دست آمده بر حسب جنس، سن، وزن و... با استفاده از آزمون های کای دو و دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از مجموع 138 نفر افراد مورد بررسی6/69 درصد(96نفر) افراد به واکسن پاسخ مناسب داده و 4/30 درصد (42نفر) پاسخ نداده بودند. 58 درصد افراد بالای 40 سال و 1/76 درصد افراد کمتر یا مساوی 40 سال نسبت به واکسن پاسخ مناسب داشتند که این اختلاف معنادار بود(05/0P<). جنسیت، وزن وزمان سپری شده از آخرین دوز واکسن و سابقه مصرف دخانیات در میزان پاسخ به واکسن تاثیری نداشتند.
بحث: میزان پاسخ به واکسن در این مطالعه کمتر از مطالعات مشابه بود، به نحوی که بیش از 30% افراد تحت مطالعه به واکسیناسیون، پاسخ مناسبی نداده و همچنان نسبت به عفونت با ویروس هپاتیت Bحساس بودند، لذا توصیه می شود که در گروه های پرخطر، مانند کارکنان بهداشتی – درمانی، یک ماه پس از تزریق نوبت سوم واکسن، HBs-Ab مورد ارزیابی قرار گیرد و در صورت پاسخ نامناسب، واکسیناسیون تکرار شود. انجام مطالعات مشابه برای ارزیابی مقرون به صرفه بودن واکسن و راه های ارتقای سطح پاسخ ایمنی درافراد در معرض خطر پیشنهاد می شود.

حاملگی نابجا عامل پنج تا ده درصد مرگ و میر مادران در سه ماهه اول بارداری است. این مطالعه باهدف تعیین میزان بروز حاملگی نابجا در سال های 78-1374 در بین مراجعین به بیمارستان معتضدی کرمانشاه و بررسی ویژگی های بالینی و اپیدمیولوژیک این بیماران انجام شد.
این مطالعه به صورت توصیفی و بر اساس پرونده بیماران انجام شد. تشخیص قطعی حاملگی نابجا بر اساس یافته های لاپاراتومی بود. میزان بروز به ازای هر هزار تولد زنده اعم از واژینال وسزارین و کل موارد سقط و حاملگی نابجا در هرسال و در دوره پنج ساله محاسبه شد. نشانه ها، علایم، عوامل خطر و محل آناتومیک حاملگی نابجا برای کلیه موارد ثبت شد.
میزان بروز حاملگی نابجا در کل دوره مورد بررسی 45/2 در هزار بارداری بود. میزان بروز سالانه این عارضه در سال های فوق روند صعودی داشت. شایع ترین نشانه ها به ترتیب درد شکمی (2/99 درصد)، خونریزی های غیرطبیعی رحمی (2/70 درصد) و نشانه های گوارشی (3/38 درصد) بود. شایع ترین علایم نیز به ترتیب حساسیت شکمی(2/92درصد)، حرکات دردناک سرویکس (2/70 درصد) و آدنکس دردناک (8/46 درصد) بود. در 24 درصد بیماران هیچ عامل خطری وجود نداشت و 7/22 درصد موارد نیز بیش از یک عامل خطر داشتند. نازایی شایع ترین عامل خطربود. بیشترین موارد حاملگی نابجا در قسمت لوله بود که 66 درصد آن ها در قسمت آمپول رخ داده بود. هیچکدام ازبیماران تحت درمان طبی نبودند.
بحث: بروز کمتر از انتظار حاملگی نابجا در این مطالعه می تواند علل مختلفی، از جمله عدم تشخیص برخی موارد بیماری،توزیع متفاوت بیماری های منتقله از راه جنسی و استفاده کمتر از روش های القای باروری داشته باشد. با توجه به سیر صعودی بروز حاملگی نابجا در مطالعه ما، تحقیقات بیشتر در زمینه بررسی علل آن توصیه می شود و در پایان به نظر می رسد بررسی علل عدم استفاده از روش های طبی در پی گیری و کنترل این بیماران در شهر کرمانشاه، ضروری باشد.

هیپراوریسمی به طور شایعی دربیماران با بیماری های میلوپرولیفراتیو، لنفوپرولیفراتیو و بیماری های مادرزادی قلب درهمراهی با پلی سیتمی بروز می کند. از آنجا که در بعضی از مطالعات ثابت شده که سطح سرمی اسید اوریک با شدت بیماری و پیش آگهی آن ارتباط مستقیم دارد، در پژوهش حاضر ارتباط بین میزان اسید اوریک سرم با شدت افزایش فشارخون ریوی و پیشرفت بیماری عروق ریه در کودکان مبتلا به بیماری های مادرزادی قلبی بررسی شده است.
این تحقیق از نوع مقطعی می باشد که روی 97 بیمار مبتلا به بیماری مادرزادی قلب که از فروردین ماه 1380 تا تیرماه 1381 به بخش قلب کودکان بیمارستان علی اصغر زاهدان مراجعه نموده وتحت کاتتریزاسیون قلبی قرارگرفته اند، انجام شده است. نمونه ها از بیماران در دسترس انتخاب شدند. از میان 97 بیمار ذکر شده، 42 بیمار در گروه مورد(کودکان مبتلا به افزایش فشار شریان ریوی) و 55 بیماردرگروه شاهد (دارای فشارخون طبیعی) قرارگرفتند. روش جمع آوری اطلاعات به صورت مشاهده، معاینه مستقیم و ثبت در پرونده بیماران بوده است. سپس داده های گردآوری شده با آزمون های t وهمبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نتایج دو گروه با یکدیگر مقایسه شدند.
در این مطالعه 97 بیمار در محدوده سنی 3 ماه تا 15 سال و با میانگین سنی 9/48 ماه، تحت کاتتریزاسیون قرار گرفتند. 42 بیمار (43%) مبتلا به افزایش فشار خون ریوی و 55 بیمار دارای فشار خون ریوی طبیعی بودند. فشار متوسط شریان ریوی در گروه موردmmHg، 08/13± 83/43و در گروه شاهدmmHg52/3 ±89/14 بود (001/0P<). میانگین اسید اوریک سرم در گروه موردmg/dl، 27/2±84/4 و در گروه شاهدmg/dl،60/1 ±46/4 بود(31/0p<). نسبت مقاومت عروق ریوی به سیستمیک در گروه مورد، 18/0±36/0 و در گروه شاهد 04/0±10/0بود. در بیماران با افزایش فشار شریان ریوی ارتباط بین میزان اسید اوریک سرم و فشار متوسط شریان ریوی (03/0=r و 81/0P<)، سن(03/0=r و 80/0P<) و میزان هموگلوبین (26/0=r و 1/0 P<) از لحاظ آماری فاقد ارزش بود.
بحث: دراین مطالعه افزایش سطح اسید اوریک سرم با افزایش مقاومت عروق ریوی دارای ارتباط مستقیم و معناداری بود که می توان از آن برای پیشگویی شدت بیماری و پیشرفت به سوی سندرم ایزنمنگر استفاده نمود.